4 t/m 18 mei

Ennnnn weer een nieuwe blog. De tijd gaat nu best snel en het duurt nog maar 11 dagen voordat we naar huis toe gaan. We moeten er nog maar eens even van gaan genieten voordat het voorbij is. Vorige week zondag besloten we daarom om naar een Wellness resort te gaan. Ze gaven (eindelijk) weer een hele dag mooi weer af en hier moesten we gebruik van maken. Het klonk allemaal heel leuk, maar het kwam erop neer dat het gewoon een zwembadje was aan de Suriname rivier, waar je kon zonnen. Niet helemaal wat we verwacht hadden, maar ach he, zijn we daar ook weer geweest. ’S Avonds ben ik met Marcia en Isabel naar maccie geweest en daarna gingen we naar de film. Dit is onze nieuwe hobby, aangezien hier naar de film gaan zo’n 3 euro kost. De film was niet eens zo heel erg goed, maar het feit dat alle Surinamers in de filmzaal zo hard lachten dat je de film bijna niet eens meer kon horen, zorgde ervoor dat het voor ons ook een hele ervaring was.

Zondag besloot het weer nou niet bepaald mee te zitten, het is tenslotte ook regenseizoen, en daardoor werden we gedwongen om een hele dag te chillen en een beetje films te kijken. Echt heel erg. Ook moest er tussendoor nog even een snackie gehaald worden bij de Choi’s, maar dat is tegenwoordig ook geen probleem meer, aangezien we daar sinds kort onze boodschappen gratis krijgen. Als we binnenkomen, schreeuwt een van de werknemers een of andere lokroep en dit zorgt ervoor dat iedereen in de winkel weet dat we er zijn. Bij de kassa worden we de “VIP’s” genoemd en wordt ons telkens vertelt dat we echt niet hoeven te betalen. Erg bijzonder.

Vanaf maandag gingen we weer lekker naar stage. De kinderen van mijn stageklas zijn een beetje in paniek dat ik al bijna weg ga en vragen ongeveer elke dag aan me of ze toch niet alsjeblieft meekunnen naar Nederland, zodat ze gezellig bij mij kunnen komen wonen. Nou geloof me, als je ze zou zien, zou je ze het liefst allemaal meenemen. They’re so cute.

Gelukkig werd het dinsdag weer mooier weer en konden we lekker een middagje naar Torarica. We willen natuurlijk nog wel even goed bijbruinen de laatste weekjes. Ook woensdag was het lekker weer en hebben Isabel en ik uitgevonden dat je ook prima op ons terrasje kan zonnen en dat er een tuinslang is voor als we even verkoeling nodig hebben. Zo ongeveer om de 5 minuten aangezien het als de zon schijnt niet normaal warm is.

Vrijdag was het tijd voor een tripje. Samen met Marcia, Ramona, Isabel en Raquel gingen we naar Braamspunt. Dit is een stukje strand waar zeeschildpadden hun eieren komen leggen. Mijn dag was eigenlijk al goed toen ik na 3 maanden weer een stukje strand zag, dus het kon alleen maar beter worden. Voor het geval er nog iemand in de veronderstelling was dat je in Suriname lekker naar het strand kunt elke dag, dit is zeker niet het geval. Braamspunt is een van de twee “strandjes” die ze hebben. Toen we hier aankwamen was het super lekker weer en hebben we een hele mooie zonsondergang gezien en zijn er natuurlijk de nodige fotosessies gehouden. Dat snap je wel. Daarna kregen we van onze gids een lekker snackie en waren we er klaar voor om de zeeschildpadden te gaan spotten. Hij vertelde dat deze meestal rond 10 uur tevoorschijn komen, maar voor de leuk gingen wij lekker al om 8 uur lopen, want wie weet kwamen we er nu al eentje tegen. Dit was natuurlijk niet het geval en het begon vervolgens ook nog eens keihard te regenen. Ik had lekker mijn regenponcho op de boot laten liggen, dus was binnen 1 minuut helemaal doorweekt. Vervolgens duurde het nog zo’n 2 uur voordat we daadwerkelijk een zeeschildpad gevonden hadden. We moesten daar wachten totdat deze haar eitjes begon te leggen, zodat we konden gaan kijken. Gelukkig waren er een paar Chinese toeristen die met wit licht aan het schijnen waren, wat er dus voor zorgt dat de schildpad geen eitjes gaat leggen en terug de zee in gaat. Je mag in de buurt van de zeeschildpadden namelijk alleen schijnen met rood licht. Toen we aan onze gids vroegen waarom dit zo was, vertelde hij dat hij eigenlijk geen idee had, maar dat we het maar gewoon moesten doen. Gelukkig kwam er nog een tweede zeeschildpad, die wel haar eitjes ging leggen en waar we naar konden gaan kijken. Dit duurde even, want een zeeschildpad legt zo’n 200 eieren per keer. Daarna graaft ze deze in en gaat ze weer terug de zee in. Nadat we dit allemaal gezien hadden, wilden we als de verzopen katjes die we waren, wel weer graag terug naar huis. Ik kan vertellen dat een bootreis met veel wind van 3 kwartier erg lang duurt als je helemaal doorweekt bent. Met blauwe lippen en voeten van de kou kwamen we thuis, maar het was het zeker wel waard.

De afgelopen week was onze laatste volle week stage. Daarnaast wilde Marcia nog even haar verjaardagscadeau gaan verzilveren en zijn we mee geweest met het zetten van haar tattoo. Precies op tijd, want de dag erna was het laatste maaltje met Ramoon en Marcia erbij. Zij zitten inmiddels alweer lekker in Nederland. Heeeel gek om niet tegelijkertijd naar huis te gaan. Ik heb nu een lekker lang weekend voor de boeg en daarna heb ik woensdag m’n aller aller laatste stagedag. Dan is het nog maar minder dan een weekje voordat wij ook het vliegtuigje naar huis pakken. Nog even heel erg genieten dus!

Stay tuned xoxo