9 t/m 22 april

Na een tijdje was het weer tijd voor een bloggie. De tweede week van de vakantie was zoals een week vakantie hoort te zijn. Lekker naar het zwembad en daarna uit eten. Donderdag besloten we dat het nog wel tijd was voor een uitje en zijn we naar de vlindertuin gegaan. Hier kregen we een rondleiding en werd ons verteld hoe zij de poppen van de vlinders hier, doorsturen naar de rest van de wereld. Onze mooie vlindertjes in Blijdorp komen dus waarschijnlijk ook hier vandaan. De taxi van deze dag was wel een beetje duur moet ik zeggen. We moesten een uur heen, daar heeft de taxi 3 uur op ons gewacht en vervolgens een uur terug. Dit koste ons zo’n 5 euro per persoon.

Vanaf maandag was het weer tijd voor stage. Ik moet zeggen dat het opstaan wel weer een beetje tegen viel na 2,5 week vakantie, maar toen ik op stage aankwam en de kinderen uit mijn stageklas naar me toe gerend kwamen om me te knuffelen, had ik er toch wel weer zin in hoor. Omdat mijn onderzoek op stage over de concentratie van de kinderen in mijn klas gaat, (Jaja, ik doe hier ook nog een onderzoek naast al dat zwemmen en op tripjes gaan) ben ik vanaf maandag begonnen met lessen geven met wisbordjes. Dit kennen ze hier helemaal niet, maar de kinderen werden er mega enthousiast van en mijn mentor gelukkig ook. Ze gaat het ook in haar eigen lessen gebruiken. Deze woensdag zou Brent eindelijk langskomen. We hadden er helemaal zin in enzo, totdat hij me dinsdagmiddag in een spraakmemootje vertelde dat ze zijn vlucht geannuleerd hadden. Ik dacht nog even dat het een grapje was, maar helaas. Nog ietsje langer wachten. Hij kon nu donderdagmiddag komen en doordat de vlucht geannuleerd was, kon hij een omboeken en een paar dagen langer blijven. Which is really nice. Gelukkig had hij op donderdag ook nog heel veel vertraging en kwam hij rond 2 uur ’s nachts pas in ons nederige stulpje aan. Ik dacht van te voren dat ik niet zo lang wakker kon blijven, maar gelukkig zorgde Raquel voor wat bezigheidstherapie op de late avond. Ze raakte de kraan van onze douche maar met een vinger aan en deze brak al af. Hierdoor bleef het water eruit stromen, waardoor ook haar kamer volstroomde met water. Terwijl ik het water met emmers probeerde op te vangen en Raquel deze emmers naar een andere kraan bracht om ze leeg te gooien, rende Isabel in haar pyjama naar beneden om hulp te roepen. Het water was al door het plafond naar beneden aan het lekken toen onze buurman te hulp schoot en de waterkraan vond. Hij draaide deze dicht en dit was maar goed ook, want als het water nog langer had gestroomd, was het beneden in de fik gevlogen. Daarna konden we al het water opruimen dus was ik ook weer even bezig. Zo duurde het niet lang meer voordat Brent aankwam. Thanks Rak.

Ik was suuuuper blij om Brent te zien en natuurlijk ook erg blij om mij te zien, maar hij was nog blijer met het nieuws dat er op het moment geen water was en hij voorlopig niet naar de wc kon of kon douchen. De volgende dag kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en besloten we even ergens wat te gaan eten en naar de Hermitage Mall te gaan. Pas om half 8 ’s avonds was het kraantje in ons huis gemaakt en kon de waterkraan weer aan. Daarna zijn we lekker uit eten geweest.

De volgende dag heb ik aan Brent de Centrale markt laten zien. Hij vond het leuk, maar vooral ook erg warm. Aan het einde van de dag werd het opeens mega zonnig en zijn we lekker gaan zwemmen, om ’s avonds uit eten te gaan bij blauwgrond.

Zondag stond een dagje kanoën op het programma. Brent had na een minuut alweer vrienden gemaakt met de taxichauffeur die gelijk vroeg of Brent meewilde naar zijn voetbalwedstrijd. Na een uur kwamen we aan bij de Coropina kreek, waar we samen met twee gidsen gingen kanoën. De omgeving was super mooi en na een half uurtje kwamen we zelfs al aapjes tegen. De gids was als een gek op zoek naar een anaconda, omdat Brent gezegd had dat hij met die slang zou gaan vechten als hij er eentje zou zien. De heenweg was het allemaal ontzettend leuk, lekker met de stroming mee. Toen de gids na 2 uur aankondigde dat we nu tegen de stroming in gingen kanoën, was ik wat minder enthousiast. Er was ook nog tijd voor een kleine zwemsessie en daarna gingen we door. Jullie gaan het niet geloven, maar zelfs Brent vond het zwaar, dan weet je het wel. Na deze kanotocht hadden we wel een lekkere maaltijd verdiend en gingen we naar Bar Zuid. Hier kwamen we Raquel en haar moeder tegen, die nu ook in Suriname is, en daar hebben we lekker mee geknaagd.

Op naar een nieuwe week.

Stay tuned xoxo