5 t/m 8 april

Donderdag was het tijd om op trip te gaan naar de Fredberg. We dachten dat we met een klein groepje gingen, maar uiteindelijk vertrokken we met zo’n 20 man richting de berg. Vier en een half uur en 5 stops later, kwamen we aan bij het basiskamp. Na een stevige lunch was het tijd om vanuit het basiskamp te vertrekken naar de berg. Vol goeie moed natuurlijk. Op de site stond dat het voor iedereen met een “normale conditie” prima te doen was. Ik kan toch zeggen dat ik een redelijk normale conditie heb, maar ik vond het opzich best pittig. Gelukkig stopte we om de zoveel tijd, omdat onze gids een veel te uitgebreid verhaal wilde vertellen over dieren die er op dat moment niet waren. Erg interessant. Toen de gids meldde dat we vanaf nu het steilste stuk bereikt hadden, begon het gelukkig keihard te regenen. Helemaal doorweekt kwamen we boven op de berg aan. Vervolgens konden we ook niet naar het uitzicht gaan kijken, omdat het simpelweg te hard regende om maar iets te kunnen zien. Daar zaten we dan, als verzopen katjes, op een bankje met zijn allen. De berg was veranderd in een grote modderpoel en bij elke stap die je zette viel je er bijna in.

Ook kan ik vertellen dat het erg koud is om op een berg te slapen, in een natte hangmat met natte kleren aan. Ik zou dit niet perse aanbevelen. De hangmatten lagen zo dicht tegen elkaar aan dat als een iemand van de 12 omdraaide, de rest ook wakker werd. Genieten. Het bleef de hele nacht regenen en ook de volgende ochtend was het nog feest. Gelukkig konden we na een paar uur wel van het uitzicht genieten en natuurlijk wat mooie kiekjes schieten. Daarna was het alweer tijd om naar beneden te gaan. De regen had ervoor gezorgd dat dit een extra uitdaging werd, omdat je zo ongeveer bij elke stap die je zette uitgleed. Maargoed, we hebben het overleefd en kwamen weer in het basiskamp aan. Daar konden we toch nog wat uurtjes zon meepakken en aan een of ander touw zwaaien alsof we in de musical tarzan gingen spelen, om vervolgens in het water te springen. Daarna ging het, je raad het nooit, weer regenen en hebben we de hele avond spelletjes gespeeld. Net een schoolkamp. Onze gids verblijdde ons nog met wat geweldige danspasjes en vertelde ons dat we ons noooit druk hoefde te maken, omdat de drukkerij toch al gesloten is. Duh. Na een gezellige avond was het tijd om te gaan slapen. In bedden deze keer, die ook nog heel comfortabel lagen.

Na een beter nachtje dan de nacht ervoor, werd ik om 05:45 wakker. De anderen besloten om in de stromende regen door de jungle te gaan lopen, opzoek naar dieren, maar Isabel, Raquel en ik vonden het wel even mooi geweest en besloten te helpen bij het ontbijt en om nog maar eens wat spelletjes te spelen. Hierna hebben we samen gegeten en was het alweer tijd om te vertrekken naar Paramaribo. De brug waarover we moesten rijden, brak nog even door midden, maar ook dat kwam allemaal goed, want zoals onze gids voor de 100ste keer zei: “Alles komt altijd goed.” Zo zie je maar weer. Eenmaal in Paramaribo aangekomen was de wandelvierdaagse bezig en reden we met zo’n 1 km per uur, omdat alle straten afgesloten waren. Toen we bij ons huisje aankwamen was het wel echt een beetje thuiskomen kan ik je vertellen en sliep mijn eigen bedje wel weer heeeeeel erg lekker.

De eerste week van de vakantie is alweer voorbij, nu genieten van de volgende.

Stay tuned xoxo