9 t/m 12 februari

Voordat we begonnen met schoonmaken, moesten we nog “eventjes” onze fietsen ophalen. Nu klinkt dat heel simpel, maar nadat we de fietsen opgehaald hadden, moesten we de hele stad door op de fiets, naar ons huis. Nu denk je, dat is toch geen probleem? Ik kan je vertellen dat dat in Paramaribo wel een redelijk probleem is. Zeker als je er pas net een dag bent. Ten eerste rijden ze hier alsof ze heel graag dood willen, ten tweede rijden ze links en ten derde word je zo vaak aangesproken met “poppetje” en “Barbie” dat je daardoor bijna van je fiets afvalt. Gelukkig hebben we het overleefd en staan er nu 3 gloednieuwe fietsen in onze tuin die we hoogstwaarschijnlijk alleen gaan gebruiken om naar stage te fietsen. De rest doe je hier met een taxi, aangezien dat vaak minder dan 2 euro kost per ritje. Na ons fietsavontuur zijn we lekker gaan schoonmaken. We waren zelf redelijk tevreden met het resultaat. Ik denk dat mijn moeder het veel beter gedaan zou hebben, maargoed we zijn nog in de leer en we hebben nog 4 maanden om professionele schoonmakers te worden.’S Avonds besloten we samen met Jessica en Esmay uit eten te gaan. Hun huisgenootje Sanne kwam ook mee. We spraken af om een taxi te nemen naar Zus en Zo. Dit lijkt heel gemakkelijk, maar helaas praat Raquel niet zo duidelijk en kwamen we aan de andere kant van de stad uit. Toen hij aankondigde dat we er waren en wij zeiden dat dit niet was wat we bedoelde, was hij lichtelijk beledigd. Uiteindelijk kwamen we toch bij Zus en Zo aan en hebben we voor 6 euro per persoon mega lekker gegeten. (Ja echt)

De volgende dag stond een uitstapje naar Overbridge op het programma. We moesten om 9 uur bij het hoofdkantoor zijn. Vanaf daar zouden we vertrekken. Aangezien ze hier niet zo heel erg van de tijd zijn, (lees: altijd minstens 1 uur te laat komen) besloten we een kwartier van te voren een taxi te bellen. Geloof het of niet, maar deze stond dus ineens binnen 1 minuut op de stoep. Hierdoor waren we dus veel te vroeg bij het hoofdkantoor, waardoor we hier 1,5 uur konden wachten, omdat we uiteindelijk pas om 10 uur vertrokken. Ik wist wel dat er redelijk wat Nederlandse studenten in Paramaribo zitten, maar toen ik zag dat er alleen met deze trip al meer dan 100 studenten meegingen, voelde ik me niet meer heel speciaal. Met al deze studenten vertrokken we naar het resort en natuurlijk stopten we onderweg nog zo’n 3 keer om even eten te halen, want ook de taxichauffeur had natuurlijk honger.Nadat het de hele dag lekker weer was geweest, begon het om 4 uur te stortregenen, ook dat hoort bij Suriname. Niemand kijkt er van op en gaat gewoon even schuilen onder een van de vele hutjes die op het strand staan. Toen we aan het einde van deze dag weer terug in Paramaribo aankwamen, stonden we met 100 studenten te wachten op een taxi. In Nederland zou je nu waarschijnlijk een paar uur moeten wachten, maar hier waren binnen een paar minuten de meeste studenten al opgehaald en onderweg naar huis.

Op zondag besloten we te gaan winkelen. Op zich een leuk idee, maar op zich is het dan ook leuk als je van te voren even checkt of de winkels open zijn. Dit was niet het geval. Gelukkig was de winkel Kirpalani wel open. In deze winkel kun je alles halen, van handdoeken tot stukken haar. Aangezien ons winkel avontuur na deze winkel een beetje stagneerde, omdat de rest dicht was (goeie research) gingen we terug naar huis en hebben we een vlogje gemaakt. Hierbij ook de link: https://www.youtube.com/watch?v=43AmG0H4RY8&feature=youtu.be

Vandaag was onze eerste stagedag. Rond kwart over 7 vertrokken Isabel en ik op onze fiets naar stage. Vervolgens stonden we zo’n 10 minuten te wachten om over te steken bij een drukke straat, om ons vervolgens te realiseren dat we natuurlijk aan de linker kant moeten rijden en we dus niet over hoefden te steken. Op mijn stageschool zijn alle kinderen meestal eerder dan de leraren. De kinderen lopen dan een beetje in het rond tot de bel gaat. alle kinderen gaan dan op het binnenpleintje staan en er wordt een lied gezongen waarbij de Surinaamse vlag wordt gehezen. Daarna gaan alle kinderen naar hun eigen klas. Ik loop stage in een groep met 22 kinderen. Nadat ik mezelf voorgesteld had, riep een jongetje: “Juf, u praat wel heel erg snel.” Ik moet nog een beetje wennen aan het Surinaamse tempo. Aan het einde van mijn stagedag was ik 3 tekeningen en 2 “liefdesbrieven” rijker. Vandaag was ook onze warmste dag hier tot nu toe en daarom besloten we naar Torarica te gaan. Dit is het “mooiste” hotel van Paramaribo met een zwembad en een sportschool erbij. We hebben maar gelijk voor beide een abonnement afgesloten en we hebben in ieder geval het goede voornemen om van allebei gebruik te gaan maken. ’S Avonds hebben we weer lekker zelf gekookt en zelfs ons aller eerste wasje gedraaid. Er is niks gekrompen of verkleurd. Ben je nu trots mama?

Nu gaan we even chillen en ons mentaal voorbereiden op onze volgende stagedag.

Stay tuned xoxo