5 t/m 11 maart

Nou, dat was me weer een weekje zeg. Maandag was eigenlijk een gewone stagedag, waarop er niet zoveel bijzonders gebeurde. Na stage gingen we lekker naar de stad om cadeautjes te kopen voor Marcia, aangezien zij dinsdag jarig zou zijn en dat lieten we natuurlijk niet zomaar aan ons voorbij gaan. Ook lieten we onze PABO hersenen nog even de vrije loop en maakten we een gedicht voor haar. Wantja, wie wilt dat nou niet? Ik denk dat een heleboel mensen dat niet willen, maar het gaat om het idee he

Dinsdag gaf ik op stage weer wat lessen en merk ik dat dit steeds beter gaat. De kinderen luisteren goed en ik vind het ook echt heel erg leuk om ze les te geven. Ik heb het er ook met mijn mentor over gehad en we spreken nu per dag wat lessen af, zodat het een beetje overzichtelijk is. ’S Middags was onze schat jarig en brachten we daar een bezoekje. We wilden niet alleen hun huisje, maar ook kakkerlakken die daar hun onderkomen hebben wel eens bezichtigen. Daarna gingen we met een groep uit eten bij Shadin. Dit is het mooiste restaurantje waar we tot nu toe geweest zijn. Het is aan het “strand” en het water. In Suriname hebben ze natuurlijk geen strand, maar het idee dat je toch even op het zand zit, is wel heel leuk.

Woensdag kon mijn stagedag niet snel genoeg gaan, want dat was de dag dat mama en Marsha aan kwamen. Ik had dinsdag nog snel even een taxi voor ze geregeld, zodat ze zo snel mogelijk naar ons toe zouden kunnen komen. In de middag gingen we nog maar even zwemmen, om ervoor te zorgen dat de tijd wat sneller zou gaan. ’S Avonds kwamen ze aan en ik was heeeeel blij om ze te zien, want ik had ze toch wel heel erg gemist.

Donderdag stond ik net als normaal om kwart over 6 op, maar nu werd ik wakker van het alarm van het slot wat mama probeerde open te maken. Zoals altijd was mama vroeg wakker en was ze alweer lekker on tour. Ook vinden mama en Marsha onze buurhonden ontzettend leuk, vooral als ze de hele nacht blaffen alsof ze ieder moment vermoord kunnen worden. Na stage ging ik samen met mama, Marsha, Rak en Bel op pad om een abonnementje te regelen bij Torarica voor hen. Dit was nog niet zo makkelijk en het duurde dan ook even voordat we eindelijk bij het zwembad aankwamen. Gelukkig waren er om precies te zijn 0 bedjes vrij om op te liggen en hebben we heerlijk op het hout gelegen. ’S Avonds zijn we met zijn drieën uit eten geweest bij zus en zo, want dit moesten mama en Marsha natuurlijk ook zien, dat snap je.

Vrijdag gingen we met zijn vijven op trip. We hadden eigenlijk verwacht dat we met een hele groep gingen, maar er ging nog een andere jongen mee (die overigens Freek heet, wat we heel grappig vonden, wantja Freek Vonk, snapje?) en een gids. We moesten ongeveer 4 uur reizen met de auto en de boot. Daarna kwamen we aan op Isadou. Dit is een eiland waar vakantiehuisjes staan. We sliepen in een klein huisje en bij onze huisjes hoorde een buitenkeukentje. Als we 2 meter liepen, kwamen we bij de Suriname rivier, waarin we konden zwemmen. Toen ik aan de gids vroeg of er in deze rivier piranha’s zaten, antwoordde hij dat die er inderdaad zijn, maar dat we daar niet bang voor hoefde te zijn hoor, want ze bijten niet altijd!!!!! Onze gids was niet alleen een hele goede gids, maar ook nog eens een heeeele goede kok. Op de eerste avond maakte hij zoute soep voor ons, waarvoor hij ongeveer zo’n 2 uur in de keuken had gestaan. Na het eten gingen we op pad om kaaimannen en vogelspinnen te spotten. Voor de vogelspinnen hoefden we niet ver, want een paar meter van ons huisje af vonden we al zo’n 5 vogelspinnen. Ik moet zeggen dat dit een enorm veilig gevoel gaf.

Na een nacht bijna niet geslapen te hebben, was het weer tijd voor een nieuwe dag. Onze gids maakte weer een heerlijk ontbijtje voor ons. Daarna gingen we met een andere gids mee om een wandeling door het bos te maken. Onze gids kon niet zo heel goed Nederlands en was niet erg spraakzaam, maar kon gelukkig wel heel goed alles om zich heen omhakken met een kapmes, zodat wij veilig door het bos konden lopen. We hebben heel wat plantjes en vruchten geproefd uit het bos, die we ontzettend lekker vonden. (Of nee, toch niet) Raquel vroeg ongeveer om de 5 minuten aan de gids wanneer we nou éindelijk aapjes gingen zien. Gelukkig kwamen we deze op de terugweg ook nog tegen, dus haar dag kon ook niet meer stuk. In de middag was er tijd om weer in de rivier te zwemmen, waar wij natuurlijk uitgebreid gebruik van maakten. Er moet tenslotte ook aan de tanlines gewerkt worden. Daarna gingen we naar het dorpje Jaw Jaw. Dit is een  marrondorp. Een dorp wat ontstaan is, doordat er weggelopen slaven gingen wonen. De mensen wonen hier in kleine hutjes en wassen zichzelf en hun spullen in de rivier. We mochten hier helaas geen foto’s maken van de mensen zelf. Ik vond het vooral heel bijzonder om te zien hoe deze mensen zo gelukkig zijn, terwijl ze eigenlijk zo weinig hebben. Er was ook een school in het dorp, die er eigenlijk nog heel erg modern uitzag in vergelijking tot de hutjes die in het dorp stonden. Na een bezoekje gebracht te hebben aan dit dorp, gingen we weer terug naar Isadou om daar lekker te gaan eten. Rudie (onze gids) had weer heerlijk voor ons gekookt. In de avond besloten we nog even om een avondduikje te maken in de rivier en daarna was de dag alweer voorbij.

Zondag was onze laatste dag op Isadou. Deze dag hebben we bij de rivier doorgebracht, waarna we weer van een lekker maaltje voorzien werden. Aan het begin van de middag begon onze tocht terug naar Paramaribo. Deze ging redelijk soepel, tot we langs de weg stonden met een lekke band. In Nederland zou dit wel even duren voordat dit gefikst was, maar hier was dit binnen zo’n kwartier geregeld. Ik heb zomaar een gevoel dat het wel eens vaker gebeurd.  

Van deze week hebben we natuurlijk ook weer een vloggie gemaakt:

https://www.youtube.com/watch?v=kxZ8EbP8t5c&feature=youtu.be

Stay tuned xoxo